"Annelik köpeklik! Annelik köpeklik!" diye söylene söylene sokakta yürüyordu kadın. Sağından, solundan, arkasından yürüyen yaşlı kadınlar başlarını sallayarak katıldıklarını gösteriyor, gençler kadının söylediklerine gülüyor, diğer insanlar anlamsızca bakıp geçiyorlardı. Kimileri de "kafayı sıyırmış herhalde" diye düşünüyorlardı.
Oysa hepsi hayatlarından beş dakika ayırıp, kendi annelerinin özverileriyle ilgili biraz düşünselerdi, söylene söylene yürüyen kadını belki de anlayabileceklerdi. Bir anne çocuğu için her şeyden vazgeçebilirdi. En çok da kendinden.
İşte son noktasına kadar sömürülen kadın, en sonunda sokaklarda doğurduğu çocuğun annesi gibi değil de köpeği gibi hissettiğini haykırıyordu ama bu haykırış kendineydi ve duyması için de yüksek sesle söylenip duruyordu.
{ಠ,ಠ}
|)__)
-”-”-
not: görsel, dreamstime.com' dan alıntıdır.
Spama düşen yorumlar denetimden geçerek yayınlanacaktır.
Merhabalar.
YanıtlaSilAnnelik çok zordur. Annelik sabır isteyn bir görevdir. Yazıda bahsi geçen anne ne kadar zorlandıysa, yaşadığı şeyler sabrını ne kadar zorladıysa, artık annelik görevini bir köpeğe benzetmek istemiş. Kolay değil annelik. Bizler de annelerimizi çok üzdük, onun sabrını çok zorladık. Annemizi ne kadar bunaltıp, zorladıysak, kadın en sonunda çıldırma derecesine gelir ve bize hep intizar ederdi. Bir anne ve beş erkek çocukla baş etmek kolay değildi. Hem de o zor koşullarda. Çamaşırlar elde yıkanır, çocuklar toprağa belenirdi. Bebekler beşiklerde sallanırdı. Bütün gün sabahtan akşam yatağa girinceye kadar annelerimizin anası ağlardı. Ben o günleri çok iyi hatırlıyorum. Tabi bizler annelerimize yardım eder, ona yardımcı da olurduk. Çünkü annemin o günlerde tek başına o işlerin altından kalkması mümkün değildi. Ama yaramazlıklarımız, söz dinlememelerimiz, kadını çıldırtırdı ve o da bize bağırarak, çağırarak hep intizar etti. Bana göre annemin intizarları tuttu galiba. Ben kendimden pay biçince, yaşadıklarım itibariyla intizarın tuttuğunu söyleyebilirim. Annenin sütü karşı gelir ve intizarı tutmaz derler ama, maalesef hiç de öyle.
Anneler eli öpülesi, dünyanın en kıymetli varlıklarıdır. Anneler başımızın tacıdır. Anneler gerçekten çok afrklı bir fıtratta yartılmış birer ceherdirler. Babalar öyle değildir.
Selam ve saygılarımla.
Recep Bey hoş geldiniz,
SilEski zamanlarda biraz daha zormuş annelik ya da ev kadınlığı. Yaşamı kolaylaştıracak aletler, teknoloji yokken daha fazla yorulduklarını düşünüyorum. Şimdi de kolaylaştırıcı şeyler ve yardımcı insanlar olsa da sorumluluk sahibi ebeveyn olmak daha da yıpratıcı. Etrafımda eski insanlardan duyduğum kelimedir yazıda kullanılan cümle. Bir düşününce insan hak vermeden edemiyor.
Bence başınıza gelen terslikler anneden değildir, onlar gerçekten kıyamazlar, içleri acır.
Yaşadıklarınızı aktardığını güzel yorumunuzla katkınıza çok teşekkür ediyorum.
Saygılarımla,
Yorumun sonuna doğru yazım hataları olmuş.
YanıtlaSilCümlede anlatılmak istenen anlaşılıyor hiç merak etmeyin Recep Bey.
SilSağ olunuz. :A
Zor bir durum gerçekten. Evlilikte kahrı çeken genelde kadınlar oluyor, keşke şu düzen değişse.
YanıtlaSilEvet Duygucuğum, maalesef kadınlardan çok şey bekleniyor.
SilBir gün değişecektir umarım. :A