BİR KELİME = VÂKIF (2)

Vâkıf : (Arapça) 1. (sıfat) Bilen, farkında olan.

"Demirci anladı, ses çıkarmadı, duvardan üç beş halka aldı, sanatına vâkıf bir adam sükûnetiyle değneğe taktı." - Memduh Şevket Esendal

2. (sıfat, eskimiş) Bir şeyi vakıf durumuna getiren.

Birleşik Fiil olarak kullanımı :

Vâkıf olmak : Bilmek, öğrenmek.

"Bu dünya ahvaline pek vâkıf olmayan cahillerin gönlünde de aynı üzüntü ve merak var." - Peyami Safa

* * * * *

Kelime Kökeni :

Arapça wḳf kökünden gelen wāḳif  "1. vakfeden, 2. bir konuyla ilgili olan, haberdar” sözcüğünden alıntıdır. Bu sözcük Arapça waḳafa fiilinin fāˁil vezninde etken fiil sıfatıdır.

Tespit edilen en eski Türkçe kaynak ve diğer örnekler :

“haberdar” [Aşık Paşa, Garib-name, 1330]

çünki ḥālden vāḳıf ola yoldaşum

{ಠ,ಠ}

 |)__) 

-”-”-

not: gif, internetten alıntıdır.